Verdriet dat niet lijkt te stoppen
Verdriet hoort bij het leven en verlies en rouw ook. We beginnen nieuwe vriendschappen en sluiten anderen af. We verwelkomen nieuwe baby’tjes in ons leven en we nemen afscheid van mensen om ons heen als ze overlijden. Het hoort bij het dagelijks leven. Het mooie is dat we rituelen ontwikkeld hebben die ons begeleiden bij het proces van overlijden.
Stil of huilen
Rituelen helpen ons met hun handelingen door het verdriet heen. Ze geven ons handvatten rondom het overlijden. Echter het afscheid met bijvoorbeeld een begrafenis of crematie staan we ineens met lege handen. Wij Nederlanders missen eigenlijk de mogelijkheid om écht diep verdriet te kunnen tonen tijdens en vlak na het overlijden. Wij huilen niet met een groep vrouwen rondom een kist zoals in sommige andere landen, we hebben geen officiële rouwperiode meer waarin we zwart dragen en mogen tonen dat we het moeilijk hebben. Nee, na een week staan we weer alleen en blijkt het leven niet stil te staan, maar gewoon door te zijn gegaan. Dat kan trouwens ook troostend zijn, maar ook hard en verscheurend.
Emotie zonder woorden
Het leven oppakken is niet makkelijk
Over het algemeen lukt het ons toch nog behoorlijk goed om verdriet een plek te geven en ons leven weer op te pakken. Maar soms blijft het verdriet langer bij je. Het kan je in je dagelijks leven belemmeren. Je blijft de grijze sluier om je heen voelen. Je voelt je niet meer echt blij als de zon schijnt. Je voelt je ook niet echt blij als je samen met anderen bent.
‘Praten helpt’, zeggen de mensen om je heen. Maar het blijkt dat praten vaak niet genoeg is. Woorden schieten vaak te kort voor de emoties die je voelt.
Als woorden tekort schieten
Als het verdriet langer duurt en woorden te kort schieten, wordt het steeds moeilijker om zelf de de juiste weg te vinden naar verwerking. We hebben in Nederland dan niet meer het vermogen om hardop en in het openbaar te huilen en te rouwen, maar we hebben wel fijne hulpverleners die kunnen helpen om verlies te verwerken. Beeldende therapie en kunstzinnige therapie biedt goede handvatten bij verdriet, verlies en rouw.
Een begin
Maar je kunt ook zelf een begin maken om je verdriet een plek te geven. Probeer eens de emoties die je voelt, in een beeld te gieten. Een kleine tekening, al is het een schets van datgene dat jou bezig houdt, kan jou al handvatten geven. Daar waar je eerst met lege handen stond, heb je nu materiaal in handen en geef je met die handen je verdriet en je gedachten vorm. Daar waar je je eerst machteloos voelde in je verdriet krijg je weer grip. Verdriet mag alle ruimte krijgen die het nodig heeft, maar hoeft je niet langer te belemmeren.
Lukt het niet om dit zelf te doen; dan kun je altijd contact met mij opnemen en gaan we samen op pad: [email protected] of www.praktijkengelhard.nl
